‘Doe je jas aan. Zet je muts op. Doe je kouwe nekkie dicht. Doe handschoenen aan. Doe voorzichtig.’

Ik hoor de stem van mijn moeder. Als zij het koud had moest ik een jas aan. Ik schijn hetzelfde bij mijn kinderen te hebben gedaan en nog steeds roep ik wel eens ‘jas aan’ tegen mijn 30 jarige. Het is een instinct, een oergevoel. Je wilt dat je kinderen beschermd zijn en veilig en warm. Zij zagen dat anders: ‘Maaaam, het is heet buiten. Jaaaaaa ik doe voorzichtig. Ik haat die sjaal. Mijn haar gaat stom zitten door die muts. Iedereen loopt zonder jas.’

Pubergedrag 

Dat recalcitrante gedrag zie ik nu bij mezelf. Een fietshelm. Echt? En mijn haar dan? En weet je hoe heet dat is en hoe stom dat staat? Ik kom in opstand.  Ik verzin legio argumenten waarom ik geen fietshelm op hoef. Ik fiets voorzichtig. Ik laat mensen altijd weten dat ik voorbij kom en doe dat in een rustig tempo. Ik kijk voor ik een rotonde op fiets. Ik anticipeer en fiets nooit door rood.

Ik zie ze wel hoor, de Benidorm basterds. Laag op het zadel, hoog stuur en met grote slagen racen ze door stad en land. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar het zijn over het algemeen 70+ers. Met alle respect he? Ik snap heus wel dat als je ouder wordt je iets meer haast krijgt. De tijd dringt. De lijst is nog lang. Maar hey, die snelle Jelle’s moeten wel een helm op.

En toch gaat dat niet werken. Ten eerste is dat je reinste discriminatie en ten tweede ben ik sneller dan ik denk ook 70 en dan ben ik zelf de Sjaak met deze strategie. Een ongeluk zit in een klein hoekje, ook als je 50+ bent. Een overstekende kat selecteert niet op leeftijd. Een gat in de weg ook niet. Ik stel voor om als alternatief voor de gehate fietshelm de snelheid van de Ebike te begrenzen tot 20 km per uur, want zoals mijn moeder zaliger met haar oude ‘fietsie’ altijd zei: ‘kom je er vandaag niet, dan kom je er morgen.’

De rollen omgedraaid

Mijn zoon is degene die mij attendeert op het plan voor de verplichte fietshelm. In gedachte zie ik hem grijnzen als hij dit berichtje stuurt. Ik vermoed dat wij met Sinterklaas een ANWB duo jas krijgen of twee fijne rode bodywarmers. Ik kan niet wachten. Wij bereiden ons voor op onze grijze toekomst en de daarmee onlosmakelijk verbonden bevelen van onze kinderen. ‘Doe je helm op. Niet te hard gaan hoor. Waar is je sjaal? Niet in het donker fietsen. App je als je thuis bent?’

Ze kunnen er niets aan doen. Ze houden van ons. Het is een instinct. Een oergevoel.

Pia