Marijke, 67 jaar (Jee, wat een leeftijd, misschien toch verkeerd geteld...)
Zoals je vaker hoort, zie ik achteraf dat er al veel eerder symptomen waren. Op een dag gingen we na de winter weer voor het eerst met de paarden naar buiten. Ik reed samen met een vriendin rondjes in 'de bak'. Ik vroeg haar toen even mijn paard vast te houden. Ik móest even iets drinken. Later zei mijn vriendin: "Had je zo'n droge mond?" Ik zei dat ik dat al een hele lange tijd had. "Ga eens naar de dokter", was haar advies. Daarna heeft het nog jaren geduurd voordat iemand de naam Sjögren noemde.
Een weekendarts waar ik met klachten terecht was gekomen. Hij was meteen mijn nieuwe huisarts. Toen hij (helaas) met pensioen ging, heb ik wat verschillende huisartsen gehad die één gemeenschappelijkheid hadden: ze wisten weinig van Sjögren en ik voelde een soort ontkenning. Nu heb ik een fantastische jonge dokter, een vrouw, bij wie ik het gevoel heb dat ze me hoort én volgt. Daarnaast heb ik nu 21 jaar dezelfde specialist. Iemand die het goed met me voor heeft en bij wie ik tussendoor langs kan komen als de nood hoog is.
Van welk symptoom heb je het meeste last?
Mijn ellende zit in ontstekingen in handen en polsen en in mijn mond. O, dat gebit... Het is een rammelbak. Er lopen nu rillingen over mijn rug want ik bedenk dat ik weer afspraken moet maken met mijn tandarts.
Geef een tip.
Mijn tip is vast niet origineel: verzet je zinnen. Ga schilderen, wandelen met de hond, borduren en breien en lees de hele bibliotheek. Leer iets nieuws. Iets wat je nog helemaal niet kunt. Dat is goed voor je hersenen en voor je humeur. Leer pianospelen of Chinees. Als dan even iets niet lukt, hoef je er niet chagrijnig van te worden want je móet niets! Je doet het voor je eigen plezier.
En nog een tip:
Schrijf eens een stukje in het Ogenblikje (
Wil je hier ook aan meedoen?
Stuur dan jouw ervaringsverhaal in maximaal 250 woorden naar
