Henrik en ik

Ik schrijf dit blog met toestemming van de NVSP op eigen titel. Het is mijn ervaring en het is niet mijn intentie om anderen te pushen of te adviseren. Ik wil delen hoe mijn lijf en geest op een aangepaste leefstijl gaan reageren. De ups en downs. Iedereen moet daar zijn eigen weg in vinden en wat voor de één werkt, kan ongeschikt zijn voor de ander. Er is op dit moment nog geen wetenschappelijk bewijs dat het werkt bij Sjogrenklachten.

Voor niets gaat de zon op
‘Ik weet het niet hoor’ ,mopper ik. ‘Ik eet gezond, heel gezond en toch doet mijn hele lijf al weken pijn’. ‘Heb je je oefeningen al gedaan?’, vraagt hij, pragmatisch als hij is. Ik mompel iets onverstaanbaars. Ik weet dat hij gelijk heeft.

Deze man, mijn man, is van de afdeling consequent. Hij doet, niet overdreven, al zeker 30 jaar elke dag zonder uitzondering zijn oefeningen sinds hij last van zijn rug kreeg. Ook op vakantie. Ook op zon- en feestdagen. Hij slaat nooit over. Zo irritant soms. En het ís natuurlijk irritant, omdat ik stiekem stront jaloers ben op zijn ‘dit is goed voor mij dus doe ik het mentaliteit’. En zo geschiedde het dat Henrik en ik onze stoute schoenen weer eens aantrokken, ons gymmatje uitrolde en de televisie afstemde op Nederland in beweging. Ook kochten wij van een leuke dame een 12-weken thuis train programma, wat ons geschikt leek, omdat de dame in kwestie zelf ook reuma heeft. Wat zij kan….

Outfit
Vroeger, in mijn jonge jaren, vond ik sporten voornamelijk interessant, omdat er meestal een kekke outfit bij hoorde. Ik heb een aerobicspak gehad met beenwarmers. Stond enig. Alleen dat gespring tot ik er kramp van kreeg vond ik toch minder. Ook had ik ooit een turnpakje. De schrik was groot toen bleek dat ik daarmee op een evenwichtsbalk moest manoeuvreren en over allerlei attributen moest springen. Ik sprong daarbij de kleine gymleraar omver met mijn lange lijf, maar dat terzijde.  Het duurde een blauwe maandag. Vervolgens kwam er een knalrode racefiets met bijpassend pakje. Hij is twee keer van stal gehaald, waarna ik hem voor een leuk prijsje van de hand heb gedaan. Tel daar alle thuissport apparaten bij op die ik nodig dacht te hebben en je zou denken dat ik een six pack van jewelste heb.

Sporten voor lijf en leden
Naar de cursus ‘hoe word ik consequent’, ben ik al drie keer niet geweest dus dat wordt hem niet. Wat wel langzaam, iets te langzaam misschien, tot mij doordringt is dat voor niets de zon opgaat. Zonder berg beklimmen geen uitzicht, no pain no gain en wie niet bewegen wil, moet maar voelen. Die laatste is van eigen hand.

Resultaat
En ja, het bewegen resulteert in een meer soepel lijf, minder spier- en gewrichtspijn en meer mentale energie. Dat maakt ook dat ik minder protesteer als Henrik ’s-morgens onze matjes uitrolt, de televisie aanzet en enthousiast begint te stappen op de plaats.

Resumé
Bewegen gaat dus steeds beter. Plantaardige voeding zit al aardig in mijn systeem en ik hoop dat Sjögren een beetje meer uit mijn systeem zal raken. Ik ben daar heel realistisch in. Het is tenslotte een chronische ziekte die al, denk ik, zeker 30 jaar in mijn systeem zit. Korte termijn denken is niet verstandig. Wat ik al eerder heb gezegd is dat meer plantaardig eten niet alleen gunstig is voor reuma e.d., maar sowieso de algehele gezondheid kan verbeteren. Ik ga deze manier van eten/leven doorzetten, want het voelt heel goed en fijn. De foto die ik hier plaats is van mijn Instagram en geeft aan op welk punt ik nu ben en dat is helemaal niet verkeerd.

Nog één bakkie?, vraag ik. Man en Henrik geven mij de blik. Het helpt. Na een half uurtje verzucht ik: ’zo dat was fijn’. Morgen weer…

Groet, 
H&IK

Instagram: h.sjogren_enik