Henrik en ik
Ik schrijf dit blog met toestemming van de NVSP op eigen titel. Het is mijn ervaring en het is niet mijn intentie om anderen te pushen of te adviseren. Ik wil delen hoe mijn lijf en geest op een aangepaste leefstijl gaan reageren. De ups en downs. Iedereen moet daar zijn eigen weg in vinden en wat voor de één werkt, kan ongeschikt zijn voor de ander. Er is op dit moment nog geen wetenschappelijk bewijs dat het werkt bij Sjogrenklachten.

Het is een poosje geleden dat H&Ik van ons lieten horen. Er viel niet zoveel nieuws te melden. Alles ging z'n gangetje. Eten, bewegen, slapen, ontspannen. Prima, niks meer aan doen dacht ik. Totdat het gangetje eruit was. Er speelde van alles; fysiek en mentaal. Zaken waar ik geen invloed op had en waar ik van wakker lag. Je weet dat slecht slapen leidt tot slecht eten, minder bewegen, meer piekeren. Ik had de energie niet om na te denken over boodschappenlijstjes, laat staan om vrolijk fluitend in de keuken ubergezonde hapjes te maken. Het is niet zo dat ik ineens de slager van een goed pensioen voorzag, want vlees is echt een no go voor mij. Wat wel ontstond was een terugval in oud gedrag. Snoepen ook vooral en veel pasta’s, brood en kaas in mijn giechel stoppen. Tel daarbij op te weinig bewegen en slecht ontspannen en net als bij ganzenbord was ik terug bij af; althans zo voelde het. Buikpijn, grote vermoeidheid, zeer lijf van het vele zitten en kringen onder mijn ogen waar een wasbeer jaloers op kan zijn.

Afgelopen weekend was misschien wel de climax. Na heftige en verdrietige weken was het de 65^e verjaardag van mijn man. We vierden het door omstandigheden klein, met eigen gezin en dat resulteerde in een heel fijne warme middag met onze dertienkoppige rijkdom en…..taart, pizza, pasta, nog een keer taart, frietjes, chocola, ijs, slagroom. Ik krijg weer buikpijn als ik het teruglees. Gisteren was ik alleen. De kat was van huis. Ik danste op de tafel en ‘ruimde nog wat restjes op’. De koelkast moest tenslotte leeg. Het is werkelijk voer voor psychologen. Terwijl ik nog een paar chocolaatjes ‘van de kinderen’ naar binnen werkte, wist ik ‘morgen is het over’, en dat lieve mensen is winst. Waarom?

Voeger zou ik zijn blijven hangen in dit gedrag. Vreselijk vond ik dat. Ik had altijd een rommelende buik, was doodmoe van teveel suiker en bewegen deed ik minimaal. Met de kennis en ervaring die ik het afgelopen jaar opdeed weet ik dat, ook als het even misgaat, de weg terug heel kort is. Het vallen is er af en toe nog wel, maar het opstaan gaat razend snel. Wat mij daarbij helpt is mijn bijbel, het boek Plants for Health en het aan den lijve mogen ondervinden hoe fijn een gezonde leefstijl is. Ik begrijp dat Wendy Walrabenstein van Plants for Health spreekt op de landelijke contactdag in Oktober. Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee. Het heeft mij zoveel gebracht.

Ik sluit positief af met een bak vol pruimen. Gisteren met Henrik geoogst uit eigen boom. Kleine geluksmomentjes die stress doen verlagen en in dit geval mijn microbioom een groot plezier doen.

Zorg maar goed voor jezelf.

Pia