Henrik en ik

Ik schrijf dit blog met toestemming van de NVSP op eigen titel. Het is mijn ervaring en het is niet mijn intentie om anderen te pushen of te adviseren. Ik wil delen hoe mijn lijf en geest op een aangepaste leefstijl gaan reageren. De ups en downs. Iedereen moet daar zijn eigen weg in vinden en wat voor de één werkt, kan ongeschikt zijn voor de ander. Er is op dit moment nog geen wetenschappelijk bewijs dat het werkt bij Sjögrenklachten.

Vrijmibo
Het is vrijdagmiddag. We zitten in de veranda op één van de eerste mooie dagen van april. Henrik kijkt sacherijnig. Op tafel staan een schaaltje noten, tomaatjes, olijven en een glas water met citroen. ‘Normaal gesproken nemen we wijn en kaas’, jammert Henrik. ‘Lekkere vrijmibo’. Ik zucht. Ik snap hem ook wel. Toen ik de dag ervoor door het winkelcentrum liep en de drukte bij de kaasboer en de bakker zag dacht ik letterlijk: ‘zij lekker wel’. Een absurde gedachte uiteraard, te meer te weten dat dit toch echt mijn eigen keus is, gemaakt na een weloverwogen beslissing om het anders te gaan doen. Ik werkte dus braaf mijn lijstje boodschappen af bij de supermarkt, waarbij ik alle middenpaden kon overslaan. Ik zie het maar als voordeel.

Microbioom
Het wat? Het microbioom. Wat ik er van snap is dat het microbioom belangrijk is voor de communicatie en ontwikkeling van het immuunsysteem. Het zijn micro-organismes zoals bijvoorbeeld de bacteriën in onze darm en ze reguleren ontstekingsreacties. Diverse onderzoeken tonen een verband aan tussen het darm microbioom en immuunziekten zoals reuma, aldus deskundigen op dit gebied. Ik ben er inmiddels druk mee en begin ook steeds beter te begrijpen waarom die vezels toch zo broodnodig zijn voor onze darmen. Dus lieve Henrik, daarom eten wij voornamelijk plantjes in plaats van chips en kaas. Henrik damt wat in en propt een olijf in zijn mond.

Plantjes eten
30 verschillende plantjes per week werd mij geadviseerd.’ Poeh’, dacht ik. ‘Hoe dan?’
Nou, dat valt reuze mee. Als je alle groenten, fruit, noten, zaden, kruiden, peulvruchten en volkoren granen meetelt is het een eitje. Hoe meer divers ik eet, des te blijer wordt mijn microbioom en dat zou weer moeten resulteren in meer gezondheid in zijn algemeenheid. Ik lijk wel een foodie.

De vier Musketiers
Ja ja ik weet het, het zijn drie musketiers, echter die vierde is ook heel belangrijk.
1. Voeding. 2. Beweging 3. Slaap 4. Ontspanning. Dit olijke viertal is onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Hoe doen H&Ik dat tot nu toe?
Voeding :
30 verschillende plantjes per week verdeeld over ontbijt, lunch en avondeten, weinig of geen suiker, alleen volkoren producten, plantaardige zuivelvervangers als sojayoghurt, amandeldrink en havermelk. Elke maaltijd bevat veel vezels en gezonde vetten. Aanvulling vitamine B12 en D3.

Beweging dagelijks:
Nederland in beweging en/of krachttraining, wandelen, yoga.

Slaap:
Overdag een klein dutje als het echt niet anders kan.
Rond tien uur brei ik een eind aan de dag en ik moet zeggen dat ik rustiger slaap met dit eetpatroon. Ik weet niet of het herkenbaar is, maar het branderige warme gevoel dat ik in mijn lijf voelde als ik in bed lig is weg. Rond 7 uur sta ik weer op. Gemiddeld slaap ik tussen de 7 en 8 uur.

Ontspanning:
Yoga, meditatie, wandelen, buiten zijn, tuinieren.
Als ik diep wil ontspannen luister ik vaak op Spotify Sleep van Max Richter. Goed voor mijn nervus vagus, maar daarover een andere keer. Ik leer zoveel moeilijke woorden. Ik lijk wel een wetenschapper.

En nu zijn jullie uiteraard benieuwd of ik resultaat geboekt heb.
Een beetje. Als ik mij aan de vier vrienden hou, VBSO, gaat het goed.
Natuurlijk is er nog steeds de grote vermoeidheid met regelmaat, maar ik kan het al beter managen. Mijn darmen zijn ook al een stuk blijer en de gezonde leefstijl maakt dat ik mij lichter en toch ook fitter voel. Bewegen begint zelfs leuk te worden. Wat mij opeens opviel is dat ik al weken mijn duimbrace niet pak. En dat is best bijzonder. Maar ja, ongelovige Thomas, zoals mijn schoonmoeder mij altijd noemde, wil keihard bewijs. Eerst maar eens kijken of de pijn wegblijft en of de rest van mijn lijf mee gaat doen. Zou best fijn zijn natuurlijk.

H&Ik gaan even een rondje lopen. Boodschapje doen. De havermout is op.

Mijn volgende blog gaat dus over de nervus vagus en mijn ‘afentoetjes’, want ja, een lekkerbek blijf ik.

Groet,

H&IK

Instagram: h.sjogren_enik