Henrik en ik
Ik schrijf dit blog met toestemming van de NVSP op eigen titel. Het is mijn ervaring en het is niet mijn intentie om anderen te pushen of te adviseren. Ik wil delen hoe mijn lijf en geest op een aangepaste leefstijl gaan reageren. De ups en downs. Iedereen moet daar zijn eigen weg in vinden en wat voor de één werkt, kan ongeschikt zijn voor de ander. Er is op dit moment nog geen wetenschappelijk bewijs dat het werkt bij Sjögrenklachten.
Het roer om
Het zal naar alle waarschijnlijkheid in een mindere periode geweest zijn dat ik tot dit besluit kwam. Sjögren was zeer actief en dan slijp ik de messen en word ik in gedachte bloedfanatiek om het roer om te gooien en alles te doen waar ik invloed op heb. In gedachte dus.Trouwens, vanaf nu noem ik Sjögren Henrik. Henrik bekt lekker en is ook heel geschikt om tot de orde te roepen: HENRIIIIIIK!
Oh ja, mijn besluit
Al eerder deed ik halfslachtige pogingen om mijn leefstijl om te gooien naar iets wat bij mij past en wat Henrik en ik nodig hebben. Van alles wat zeg maar. Beetje plantaardig, beetje zonder suiker, beetje zonder alcohol en een beetje bewegen. Al die beetjes bij elkaar maakten het wat rommelig en vrijblijvend. Ik ben voorstander van vrijblijvend, maar ik heb ook die schop onder mijn kont nodig en bovenal, en nu ga ik moeilijke woorden gebruiken, mijn intrinsieke motivatie. Google maar.
Hoe kom ik bij dit plan?
Ruim een jaar geleden hoorde ik over een pilotprogramma van een leefstijlprogramma van Plants for Health voor mensen met reuma en artrose. Ik volgde wat mensen die aan dat programma meededen en raakte langzaam, heel langzaam, gemotiveerd en geïnspireerd. En dan is het opletten geblazen. Als ik, Pietje impulsief, ergens enthousiast over raak ga ik heel hard van stapel lopen. Alles erop en eraan of zoals de Amerikanen zeggen ‘the whole shebang’. Dit keer niet. Het suddert al een poosje. Ik ben erover gaan lezen. Ik heb ervaringen van anderen gehoord. Ik ben mij gaan afvragen in hoeverre dit plan realistisch en haalbaar is voor mij en op welke manier ik het kan toepassen zonder dat ik na een maand afhaak, want oh, ik lust heel graag paaseitjes.
Onlangs heb ik een webinar gezien van de oprichters van Plants for Health: Dr. Wendy Walrabenstein en Drs. Carlijn Wagenaar. De uitkomsten van het wetenschappelijk onderzoek genaamd Plants for Joints zijn veelbelovend. Ik heb ook het boek van Wendy gelezen Food, body, mind en wat ik daarin las vond ik erg verhelderend en eigenlijk zelfs logisch. Het zette mij aan het denken: wat zou deze ommezwaai kunnen betekenen voor mijn gezondheid? Kan ik het aan? Wat heb ik hiervoor nodig?
Het programma komt als het goed is beschikbaar in 2024. De bedenkers zijn nu in overleg met zorgverzekeraars om te kijken of het programma voor vergoeding in aanmerking komt. Ik ben dus aan het wachten op de lancering van het programma, maar eigenlijk heb ik geen geduld, want waarom wachten als ik al kan beginnen met de basis? Henrik is het wel met mij eens, maar bromt ook wat sikkeneurig. Als het voor mij meezit krijgt hij het een stuk rustiger. Ik laat hem niet in de steek hoor. Hij mag met mij mee wandelen en ontspanningsoefeningen doen. Nemen we daarna samen lekker een havermoutprutje. Ik zie hem glunderen.
Vind je het leuk of interessant om dit avontuur van Henrik en mij te volgen? Ik zal hier met regelmaat een blog plaatsen met een eerlijk verhaal, want dat ik hobbels en bobbels tegen ga komen op de weg staat vast.
Ik zou nu moeten eindigen met groene groet, maar dat gaat mij (nog) te ver.
Groet,
H&P Instagram h.sjogren_enik
